O muzyce:
‘W pogoni za wolnym czasem’ - 2003 - jest pozycja ze wszechmiar godna polecenia jezeli ktos ma w planie wypelnienie wolnego czasu rodosna tworczoscia muzyczna. Plyta Sugar Ray nadaje sie w 100% na letnia balange. Seks niewykluczony skoro pozycja numer 5 ma tytul ‘It’s so easy fucking all night’ ;-) Reszta takze dosc rozbierana i swobodna. Muzycznie jest to party coctail z duza iloscia rytmu i latwo wpadajacych w ucho melodii. Jezeli ktos zna wczesne dokonania Sugar Ray w stylu metalowym tu znajdzie muzyczke popowa, czasami funkowo-soulowa a z metalowego blichtru pozostaly tylko mocne pociagniecia na gitarach. Co warte zauwazenia – plyta nie konczy sie po trzech chwytliwych kawalkach ale trzyma poziom do konca. Jako ECD zawiera sloneczne videoclipy a chlopcy sa wyjatkowo przystojni (no przynajmniej dwaj ;-). No i niech nie myli was okladka – meksykanskie stroje, sombrera, spodnie z lampasami, trabki – tego na tej plycie nie ma w sensie muzycznym. To tylko bliskosc Hollywood.

O dźwięku:
Muzycznie jest dziwnowato. Poczatkowo wydawalo mi sie, ze plyta nagrana jest marnie i na granicy przesterowania. Jest halasliwa i plaska. Ale ostatnio slucham na Dali Helicon 800 i nagle wszystko sie ulozylo jak trzeba. Jest swietnie. Zatem ocena w rozterkach. :-)